Lake Powell,Antilope en Grand Canyon,Sedona,Jerome

Lake Powell, 26 september
De rit van Bryce Canyon naar Lake Powell is een van de langere ritten die we maken in de VS. We vertrekken vroeg uit Bryce om eerst het park te zien. We doen dat per auto, deels vanwege de temperatuur en deels omdat we niet heel veel tijd hebben. Bryce Canyon is verschrikkelijk mooi! Niet te vergelijken met Zion en op zijn manier uniek. We hebben niet het gevoel dat we erg veel missen door met de auto door het park te rijden, vanwege de ontzettend mooie uitzichtpunten langs onze route.
Na het bezoek aan Bryce rijden we door de staat Utah tot aan de grens met Arizona bij Lake Powell. Wij vinden een mooie campground vrijwel direct aan het meer in het dorpje Wahmeap, dat naast Page ligt. We besluiten direct om hier twee nachten te blijven. De temperatuur 's nachts is aangenaam, zeker na onze ervaring in Bryce. We tukken dus flink wat uurtjes weg.
27 september
We besteden onze dag aan Lake Powell, bij Lone Rock. Het is daar toegestaan gewoon met de auto en al het strand op te rijden. “Mooi!”, denk ik, “kan ik eindelijk de 4x4-stand benutten!”. We parkeren onze auto een eind van de andere bezoekers en genieten van een kristalhelder meer. Overigens leuk om te zien dat sommige bezoekers proberen met een normale voorwiel aangedreven auto het strand betreden en die hopeloos vast komen staan. Dat zou toch echt niet in mij op zijn gekomen om dat te proberen.
We bakken een eind heen. En hoewel we ons tweemaal deugdelijk hebben ingesmeerd met factor 25, zien we 's avonds het werk van een brandend zonnetje in Arizona. Roder dan een kreeft... Ai. We sluiten een heerlijk ontspannen dagje af met een diner in een typisch Amerikaanse steakhouse, waarbij we voor elke stap tijdens het diner een andere serveerder/serveerster krijgen.
Ruben
28 september.
We vertrekken behoorlijk vroeg voor ons doen, zodat we rond 8 uur de tent hebben ingepakt en ready to go zijn. We willen vandaag via de Antilope Canyon en de Grand Canyon (South Rim) naar Sedona rijden. Bij de Antilope Canyon worden we begeleid door een Indiaanse jongen. Je moet niet al te dik of claustrofobisch zijn, anders wordt het lastig om de Canyon door te komen. Door de rode kleur van de rotsen, die in de loop der jaren door water uitgesleten zijn, en de lichtinval van bovenaf, kan je fantastisch mooie kiekjes schieten. De Indiaanse jongen geeft nog wat tips over fotograferen tussen het panfluit spelen door. Niet dat je nog iets merkt van enige authenticiteit bij de Indiaanse mensen die we tot nu toe hebben gezien in de VS en dus is dit weer duidelijk een toeristische extraatje, maar toch leuk.
Als we bij de Grand Canyon aankomen, merken we dat we een beetje 'verpest' zijn door al het moois dat we hebben gezien tijdens de helikoptervlucht over het westelijke deel van de Canyon. Ook irriteren ons aan de vele toeristen die de hele tijd voor je beeld staan als je een foto wilt maken in deze gigantische hitte, dus we zijn weer redelijk snel vertrokken richting Sedona.
Sedona is een plaats waar verschillende aardstralen samenkomen waardoor er uitzonderlijke energie te voelen zou zijn. Wat ons opvalt als we het dorpje binnenkomen is dat het weer gigantisch toeristisch uitgebuit wordt, overal zie je souvenierwinkels en 'healing shops'. Het romantische / bijzondere van wat we over het dorp hebben gelezen en hebben gehoord vervaagt wel enigszins door alle bussen, treintjes en tours met honderden toeristen. We zijn te laat om nog een camping te zoeken en onze tent op te zetten, dus proberen we een goedkoop motelletje te vinden. Niet dus, alles is hier echt belachelijk duur! We rijden dus maar door naar het volgende dorpje, dat naast Sedona ligt, maar ook hier zijn de prijzen behoorlijk mals. Wat een uitbuiting van hetgeen de natuur te bieden heeft, zeg! Er zit niets anders op dan een duur motel te nemen. Het is toch ook wel weer fijn om in een normaal bed te slapen en niet wakker te worden door een draai op het luchtbed.
29 september, Sedona.
Na het uitchecken bij het motel gaan we eerst een wandeling maken naar één van de bergen waar een 'vortex' ligt, een knooppunt van aardstralen. We komen een aantal mediterende mensen tegen en hebben allebei het gevoel dat de aarde hier rust uitstraalt, maar of het nu anders is dan enig ander natuurgebied kunnen we moeilijk zeggen.
Na Sedona rijden we naar het dichtbij gelegen Jerome, een heropgericht spookstadje. Jerome is in de dertiger jaren verlaten doordat de koperprijzen instortten door een economische recessie en dus de naastgelegen kopermijnen niet meer rendabel waren. Wel bijzonder om te zien dat dit stadje, gelegen op de helling van een berg, gedeeltelijk is gerenoveerd. Veel kunstenaars uit verschillende landen hebben zich hier gevestigd, zodat het ook wel een soort hippie-uitstraling heeft gekregen. We kunnen een goede prijs regelen voor een hotelovernachting bij de Belgische eigenaresse van een gerenoveerd hotel, omdat ze ons Nederlanders toch nog een beetje als buren beschouwt. Echt heel geinig om in dit dorpje en dit hotel te overnachten. Na wat sightseeing en een lekker Mexicaans gerecht met livemuziek zijn we onze hotelkamer in Victoriaanse stijl gaan opzoeken, want morgen hebben we weer een lange rit voor de boeg.
30 september, Jerome.
Na een treuzelochtend vertrekken we om half 10 richting Yoshua Tree National Park.
Over dit dramaatje vertellen we later meer...
Nina