Yosemite, Mammoth Lakes, Death Valley, Las Vegas

17 september 2011
Na een avondje blues gaan we voor het uitchecken de auto, die we hebben gehuurd voor de komende 21 dagen, bij het autoverhuurbedrijf ophalen. We moeten eerst een half uur in de rij staan voordat we worden geholpen door een echte Olga; een woest uitziende, grote, dikke vrouw met een Duits/Russisch accent. Uiteraard probeert ze ons een grotere auto (we hebben al een full size besteld die voor Nederlandse begrippen behoorlijk groot moet zijn) en nog een extra verzekering van
€ 100,- aan te smeren met het dreigement dat als er iets zou gebeuren en we deze verzekering niet zouden nemen, we grote problemen zouden krijgen... Wellicht, maar we hebben toch echt in Nederland een verzekering afgesloten die alles dekt (tenminste dat hopen we dan maar). We mogen in de garage onze auto ophalen.
Daar aangekomen, zien we een paar mooie Ford Mustangs staan en hoopten dat we misschien wel één van deze mee zouden krijgen. Maar nee, we krijgen de sleutels van een hele oude, burgerlijke auto met gigantisch veel beschadigingen (volgens Ruben een afgetrapte ouwelullenbak). Lekker dan, want we hebben echt heel veel betaald voor deze auto. Zelf vind ik het al snel prima als de auto maar rijdt en genoeg bagageruimte heeft, maar voor Ruben is het type auto waarin we deze vakantie zullen gaan rijden een reden voor meer of minder vakantievreugde. Ik zag dus zijn gezicht van vrolijk betrekken in zwaar teleurgesteld en vrij rood aanlopen. Hij nam plaats achter het stuur, maar kon net zijn benen kwijt zonder het stuur te raken en de stoel kon niet verder naar achter. Ruben werd al stiller en roder. Ik zag al een catastrofemomentje aankomen, dus ben naar de man gebeend die ons de sleutel gaf en gevraagd of hij even wilde meekomen om te zien welke auto hij ons, twee reuzen uit Europa, heeft aangesmeerd. Hij zag Ruben met z'n hoofd tegen het plafond, met een zeer gefrustreerde blik in zijn ogen, hem smekend aankijken. Hier kon hij niet tegenop. Hij zou een goede deal voor ons maken voor een upgrade, omdat 21 dagen op deze manier rondrijden geen optie was. We hebben uiteindelijk een Dodge Nitro (een terreinwagen) meegekregen. Ruben blij, ik dus ook blij, want ik had de hele vakantie anders gezeur over de kwaliteit van de auto aan moeten horen.
Even later zitten we in ons mooie autootje en gaan we eindelijk 'on the road'. We hebben geen tomtom mee, want willen ouderwets gaan kaartlezen. Hierdoor was het overigens wel wat lastiger om San Francisco uit te komen, maar uiteindelijk is het gelukt en zijn we richting Yosemite National Park gegaan. Onderweg een warenhuis opgezocht waar we voor weinig een campinguitrusting hebben ingeslagen.
Tegen half acht 's avonds komen we aan in het park. Net voor het donker om ons hutje in te richten voordat het helemaal pikkedonker is. Wat ons als eerste opvalt is hoe lekker het hier ruikt, echt zo'n frisse dennengeur. We hebben de avond afgesloten met een lekker wijntje onder een fantastische sterrenhemel.

18 september 2011
Wat fijn om wakker te worden midden in deze prachtige natuur. We zitten met ons hutje aan een meer en zo te zien staan er gewoon twee hertjes van het water te drinken! Ook zitten er overal eekhoorntjes, die nogal bijdehand blijken te zijn. Knabbel en Babbel zijn er niets bij. Vandaag gaan we aan de wandel. Uiteindelijk hebben we 5,5 uur door de bergen gelopen en hele mooie uitzichten en watervallen gezien. 's Avonds lekker gebarbequed, want iedereen heeft zijn eigen vuurplaats met rooster, erg handig en gezellig. Alvast ook gekeken welke route we morgen nemen richting Kings Canyon NP en Sequoia NP. Blijkt dat de weg bij Kings Canyon ophoudt. Dit lijkt ons niet logisch en vragen aan één van de rangers op het park of wij een foutje op de kaart hebben staan. Uiteraard krijgen wij een negatief antwoord en blijkt dat de weg ophoudt voor Kings Canyon vanwege de steilte van het gebergte. Mmm, dit zit niet in onze planning en zullen dus een andere route moeten bedenken om naar Las Vegas te gaan.

19 september 2011
We hebben besloten om niet naar Kings Canyon en Sequoia NP te gaan. In plaats daarvan rijden we eerst naar Mariposa Grove dat dicht bij Yosemite blijkt te liggen en waar ook een aantal knoeperds van Sequoia bomen in staan. Na een aantal leuke kiekjes te hebben gemaakt waaruit blijkt hoe gigantisch de bomen zijn, rijden we door naar de Tioga pass. Een pas die eigenlijk gedurende het hele jaar dicht is, uitgezonderd juni tot en met oktober. De natuur die we hier zien is weer totaal anders dan dat we tot nu toe hebben gezien, maar ook weer zo mooi. We zien nog een paar coyotes over de vlaktes lopen wat het nog bijzonderder maakt. Voordat we bij Mammoth Lakes aankomen waar we overnachten, stoppen we nog even voor een lekker kopje zelfgemaakte koffie bij het Mono Lake voor een weer erg mooi uitzicht. Bij het dorpje Mammoth Lakes (een heel hoog gelegen dorp, ongeveer 3 km hoog) zoeken we een mooi kampeerplekje aan één van de meren hier. We zetten ons tentje op en vanaf dat moment is de avond een aaneenschakeling van mislukkingen en kneuzenacties. Het begint namelijk bij het oppompen van het luchtbed. De pomp hadden we tijdens onze autorit moeten oppompen, dus de accu is leeg. Aangezien er niet veel mensen met een tent kamperen hier, is het nog even spannend of we een pompje van iemand kunnen lenen. Gelukkig hebben we uiteindelijk iemand gevonden. Ik sprokkel hout en Ruben gaat pannenkoeken maken. We ondervinden dat als de zon onder gaat, het binnen een kwartier pikkedonker is, dus we staan al snel in het donker pannenkoeken te maken... Aangezien we op een vrij primitieve camping staan, zijn er ook nergens lichten te bekennen. Ruben maakt dus snel een kampvuur aan en ik probeer zo goed en zo kwaad als het kan de pannenkoeken te fabriceren. We hebben wel een klein zaklampje bij ons, dus dat scheelt iets. Uiteraard door de kwaliteit van de koekenpan en niet door mijn kwaliteiten van pannenkoekenbakken, zijn de pannenkoeken zwaar mislukt. We hebben uiteindelijk maar brood gegeten met een lekker wijntje bij ons kampvuur. Het blijkt wel behoorlijk af te koelen in de avond en gedurende de nacht, dus we hebben zo'n beetje de hele nacht eigenlijk wakker gelegen vanwege de kou (het was echt tegen het vriespunt) en omdat ons luchtbed geleidelijk leegloopt...

20 september 2011
We zijn gebroken en bevroren. We zien als we uit ons tent komen dat mensen uggs aan hebben en mutsen op...dat verwacht je ook niet als het overdag 25/30 graden is! We gaan lekker met een sterk bakkie koffie aan het meer in het opkomende zonnetje zitten. Weer een fantastisch uitzicht en vergeten gelijk onze brakheid. We gaan vandaag weer een fikse wandeling maken in de omgeving, waarbij we de Rainbow Falls en de Devils Postpile (een hele bijzondere rotsformatie) gaan bekijken. We zorgen er vandaag wel voor dat we ruim op tijd voor de schemering invalt klaar zijn voor een wederom koude nacht en dat het luchtbed knalhard is opgeblazen voordat we gaan slapen.

21 september 2011
Ik heb een lekker gebakken eitje gemaakt en Ruben heeft de tent ingepakt. We hebben gelukkig een iets betere nacht achter de rug. Na een aantal tips van een medecampingganger (maar dan met grote RV-camper), gaan we op weg naar Las Vegas. Het zal een lange rit worden van ongeveer 7 uur, waarbij we ook door Death Valley zullen gaan, dus we hebben in ieder geval genoeg water ingeslagen. We krijgen nog de goede tip om niet offroad te rijden in Death Valley, omdat je dan een gegarandeerde kans hebt op overlijden als je auto iets gaat mankeren. Vooruit dan maar.

Death Valley is inderdaad zeer doods en heel erg uitgestrekt, maar wel mooi om al die verschillende kleuren in de rotsformaties te zien. We komen opeens een hotel tegen tussen de palmbomen. We dachten eerst een fata morgana te hebben, maar het bleek toch een echt hotel te zijn.
Na weer ongeveer 8 uur onderweg te zijn geweest, zien we eindelijk Las Vegas tussen de bergen door verrijzen. We hebben het goed uitgekiend dat we met de schemering aankomen, want we kunnen nog net goed de borden lezen en zien al wat van de ontelbare lichten die Las Vegas rijk is in het donker. Echt heel bizar deze extreme verandering na de Death Valley! We zitten in hotel Planet Hollywood (de towers) en komen zwaar vermoeid bij onze kamer op de 39e verdieping. My god! Het is niet te geloven wat voor een luxueuze kamer dit is! Alles gaat automatisch en in elk vertrek staat een televisie (in totaal dus 3, eentje voor de keuken/woonkamer, eentje in de slaapkamer en eentje in de badkamer) en dan niet te vergeten het uitzicht! We kijken uit op de Eifeltoren en de fonteinen van het Bellagio, mooier had het niet kunnen zijn! We voelen ons wel wat yupperig, maar we merken ook wel dat we eigenlijk gesloopt zijn van de slechte nachten en ons drukke programma, dus wel lekker om even te relaxen en lekker te kunnen douchen in dit hotel.
Opgeknapt en uitgedost gaan we toch nog even het avond leven bekijken van Las Vegas, wat een wereld hier zeg, het lijkt één grote reuzenkermis/circus met alles wat je niet eens kunt voorstellen!

22 september 2011
We worden om half 12 opgehaald met de limo voor een helikoptervlucht over de Grand Canyon, we zijn er allebei best zenuwachtig voor. Ruben al helemaal, dus ik vraag me af of hij bang is om neer te storten. Hij doet al een paar dagen wat geheimzinnig en zegt dat dit een dag wordt om nooit te vergeten...De helikoptervlucht is inderdaad fantastisch mooi, we zullen 45 minuten naar de Grand Canyon vliegen, daar lunchen met champagne en weer terugvliegen. Maar boven de Hoover Dam, met uitzicht op de Canyon gebaart Ruben mij mijn oordoppen af te zetten. Niets vermoedend doe ik dat. Vraagt hij mij opeens ten huwelijk en houdt een prachtige ring voor mijn neus! Ik ben totaal verrast en zeg uiteraard ja!!! Wauw, ik ben de rest van de dag wat perplex en loop op een klein wolkje. We zijn 's avonds nog naar een dinnershow bij hotel Excalibur gegaan op deze feestelijke dag.

23 september 2011
Eerst even de blog bijwerken. Vandaag zullen we weinig doen,wat winkeltjes kijken en zwemmen in het zwembad, ook wel eens lekker in deze hitte. Tot morgen!

Nina